Αγιολογικά

Ο όσιος Παχώμιος θεωρείται θεμελιωτής του κοινοβιακού μοναχισμού. Οργανωτικός και απαράμιλλος στην καθοδήγηση και την διακυβέρνηση προσώπων και πραγμάτων, κατόρθωσε να διατηρήσει μεταξύ του πλήθους των μοναχών, των οποίων ήταν ηγούμενος, πειθαρχία και αγάπη, φροντίζοντας ως φιλόστοργος πατέρας για τις πνευματικές και υλικές τους ανάγκες, δια δε των σοφών συμβουλών του και του παραδείγματός του να τους ενθαρρύνει στον αγώνα προς την αγιότητα. Γεννήθηκε το 292 στην Κάτω Θηβαΐδα της Αίγυπτου από γονείς ειδωλολάτρες. Στο στρατό όπου κατετάγη σε ηλικία 20 ετών, γνωρίστηκε με Χριστιανούς στρατιώτες και από αυτούς έμαθε για τον Χριστιανισμό. Όταν απολύθηκε από τις τάξεις του στρατού εγκατέλειψε τον κόσμο και αφού μετέβη στην Ανω Θηβαΐδα, βαπτίσθηκε και εκάρη μοναχός. Επιθυμώντας μεγαλύτερη ησυχία για να αφοσιωθεί στην ερημική ζωή και την άσκηση, κατέφυγε στην έρημο. Μετά την κοίμηση του πνευματικού του πατέρα, περί το 320, κατέφυγε σε νησίδα του Νείλου, τη νήσο Ταβέννη της Ανω Θηβαΐδας, όπου ίδρυσε μικρή μονή. Η φήμη της αγιότητας και της συνέσεως του είλκυσε πολλούς μοναχούς, ώστε σε διάστημα λίγων ετών να αριθμεί περισσότερους από 14.000 μοναχούς. Το 348, περιποιούμενος ο ίδιος τους μοναχούς που ασθένησαν από πανώλη, αρρώστησε και μετά από λίγο πέθανε.